Tayo'y umiibig sapagkat ang Diyos ang unang umibig sa atin. Ang nagsasabing "iniibig ko ang Diyos" subalit napopoot naman sa kaniyang kapatid ay isang sinungaling. Kung ang kapatid na kaniyang nakikita ay hindi niya magawang ibigin, paano niya maiibig ang Diyos na hindi niya nakikita?
Ito ang utos na ibinibigay sa atin ni Cristo: "Ang umiibig sa Diyos ay dapat ding umibig sa Kaniyang kapatid". (1 Juan 4:19-21)
Ang isang pag-ibig o pagmamahal sa isang tao kapag hindi mo naipapakita sa pamamagitan ng gawa at puro salita lamang ay walang ipinagkaiba sa isang malamig na ulam--hindi mo malalasahan ang linamnam.
Sa talata kung inyong mababasa, napakalinaw ng mensaheng nais nitong iparating sa atin: "Ang nagsasabing iniibig ko ang Diyos subalit napopoot naman sa kaniyang kapatid ay isang sinungaling."
Ang isang pag-ibig upang mapatunayan na talagang ito ay makatotohanan, kinakailangan din na ito ay ating naipakikita. Hindi lamang sa pamamagitan ng salita bagkos ay sa pamamaraan din ng gawa.
Ang mga salitang ito na nagsasabing iniibig nila ang Diyos ay walang iniwan sa isang biskuwet na kung tawagin ay ampaw. Parang pandesal na puro hangin ang laman.
Kung ang pag-ibig ay mananatiling isang salita lamang, wala itong ng saysay. Sapagkat ang anumang salita na nagsasabing "iniibig natin ang Panginoong Diyos" subalit hindi naman natin naipapakita sa ating kapwa ay isa lamang huwad na pag-ibig.
Dahil kung wala tayong napapala o nakukuha mula sa pag-ibig na ibinibigay natin para sa mga taong minamahal natin, baka isipin na ito'y pag-ibig na "makasarili" o selfish Love.
No comments:
Post a Comment